Het is weer zover. Ik ben weer eens verliefd op mijn vriendinnetje China. Ja soms is het gewoon een normaal vriendinnetje. Waar ik tv mee ga kijken. Of mee naar de film ga. Of computerspelletje mee speel. Maar soms is het anders. Krijg ik vlinders in mijn buik. Ga ik lachen als ik aan haar denk.
En dan wil ik eigenlijk alleen nog maar bij haar in de buurt zijn.
Maar da's nog best ingewikkeld natuurlijk.
Want het laatste dat ik wil is dat ze het weet.
Maar daar heb ik wat op gevonden.
Voor haar huis is een sloot. Met eendjes en bomen. En vissen.
Dus nu zit ik daar gewoon vaak aan de waterkant. Om te vissen. Kan ik het helpen dat daar een sloot is? En iedere keer als ze naar buiten komt zit ik daar te vissen. Zegt ze lief hallo of komt ze even naast me zitten om te kletsen. Of vraagt ze of ik al wat gevangen heb.
Dat was nog wel een probleempje. Ik wil namelijk helemaal niks vangen. Ik zou niet weten wat ik met zo'n vis zou moeten. Of hoe je een vis van een haak afhaalt. En daarbij mag je helemaal niet zomaar ergens vissen. Daar heb je een papiertje voor nodig.
Maar daar heb ik wat op gevonden. Ik vis namelijk zonder haak.
Dan vang je geen vis.
En als de politie of de visbewakermeneer vraagt of ik een papiertje heb om te mogen vissen haal ik het lijntje uit het water en zeg ik gewoon dat ik met een touwtje in het water zit.
Toch?
Gregor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten